Istraživanje koje je sprovedeno od strane australijskog Instituta za medicinska istraživanja QIMR Berghofer otkrilo je značajne razlike u genetskim varijantama povezanima sa depresijom između muškaraca i žena. U ovoj studiji, koja je objavljena u prestižnom časopisu Nature Communications, identifikovano je čak 16 genetskih varijanti koje su specifične za depresiju kod žena, dok je kod muškaraca pronađeno 8 takvih varijanti. Ovi nalazi sugerišu da žene imaju veći genetski rizik od razvoja depresije u poređenju sa muškarcima.
Prema rečima istraživačice Britani Mičel iz laboratorije za genetsku epidemiologiju QIMR Berghofer, već je poznato da žene dvostruko češće pate od depresije tokom svog života nego muškarci. Genetske varijante koje su otkrivene u ovoj studiji mogu biti ključne za razumevanje zašto su žene podložnije ovom mentalnom poremećaju.
U istraživanju je primećeno da veliki deo genetskih varijanti povezanih sa depresijom delimo dva pola, što implicira da postoji zajednički osnov za razvoj depresije, ali i specifične varijante koje se razlikuju među polovima. Ove specifične varijante za žene mogu biti rezultat kombinacije genetskih faktora i hormonskih uticaja, koji su poznati po tome što igraju ulogu u raspoloženju i emocionalnom zdravlju.
Pored genetskih predispozicija, postoje i drugi faktori koji mogu doprineti razvoju depresije, kao što su socijalni i psihološki aspekti. Na primer, stresori kao što su gubitak bliskih osoba, problemi na poslu, ili izazovi u međuljudskim odnosima mogu značajno uticati na mentalno zdravlje. Istraživanje je pokazalo da su žene često izložene različitim oblicima stresa i pritiska, što može dodatno pojačati njihov rizik od depresije.
Kada se radi o simptomima depresije, oni se mogu razlikovati između muškaraca i žena. Žene često prijavljuju simptome poput osećaja beznade, anksioznosti, i emocionalne iscrpljenosti, dok muškarci mogu manifestovati depresiju kroz iritabilnost, agresivnost ili čak kroz fizičke simptome poput umora ili bolova. Ove razlike u simptomima mogu otežati dijagnostikovanje depresije kod muškaraca, jer se često ne prepoznaje kao mentalni poremećaj.
Važno je napomenuti da depresija nije samo rezultat genetskih faktora. Okruženje, stil života, i lična istorija bolesti takođe igraju značajnu ulogu u razvoju ovog poremećaja. Istraživanja su pokazala da fizička aktivnost, zdrava ishrana, i kvalitetan san mogu pozitivno uticati na mentalno zdravlje i smanjiti rizik od depresije.
U svetlu ovih saznanja, važno je raditi na povećanju svesti o mentalnom zdravlju, posebno kada je reč o ženama. Edukacija o simptomima depresije, kao i dostupnost resursa za pomoć, može doprineti ranijem prepoznavanju i lečenju ovog poremećaja. Takođe, društvo bi trebalo da stvori podržavajuće okruženje koje omogućava otvoren razgovor o mentalnom zdravlju, kako bi se smanjila stigmatizacija osoba koje pate od depresije.
U zaključku, istraživanje QIMR Berghofer naglašava važnost razumevanja genetskih i psihosocijalnih faktora koji utiču na razvoj depresije. Sa otkrivanjem specifičnih genetskih varijanti kod žena, otvaraju se nove mogućnosti za istraživanje i razvoj personalizovanih terapija koje bi mogle biti efikasnije u lečenju depresije. Ovaj napredak može značajno poboljšati kvalitet života mnogih ljudi koji se bore sa ovim teškim mentalnim poremećajem.
