Srpski muzičar, kompozitor i dirigent Vojislav Bubiša Simić preminuo je danas u svojoj 102. godini života. Njegov doprinos muzičkoj sceni Srbije bio je ogroman, a njegova ostavština će se pamtiti i po njegovim izvanrednim dostignućima u džez muzici.
Vojislav Bubiša Simić je bio nekadašnji predsednik Udruženja kompozitora Srbije, kao i Udruženja džez muzičara Srbije. Njegova strast prema muzici i posvećenost njenom razvoju bila je očigledna kroz njegov rad i angažman u različitim muzičkim institucijama. Posle Drugog svetskog rata, osnovao je amaterski džez orkestar „Dinamo“, koji je postao prvi big bend u Srbiji. Ovaj korak označio je početak njegove bogate karijere u svetu džez muzike.
Od 1953. do 1985. godine, Simić je bio dirigent Džez orkestra RTV Beograd. Tokom tog perioda, orkestar je ostvario brojne uspehe, uključujući i osvajanje prve nagrade na džez festivalu u Žuan le Penu u Francuskoj 1960. godine. Ova nagrada je bila značajno priznanje za njegov rad i doprinos muzičkoj sceni.
Pored svog angažmana u RTV Beogradu, Simić je dugi niz godina bio stalni gost-dirigent u Pozorištu na Terazijama, gde je dirigovao brojnim horovima i simfonijskim orkestrima. Njegova svestranost kao muzičara ogledala se i u njegovom pisanju – bio je autor stručnih članaka o muzici, muzičkih kritika, kao i putopisnih reportaža, čime je dodatno obogatio kulturni život Srbije.
Bubiša Simić je napisao i mnoštvo kompozicija različitih žanrova, ostavljajući iza sebe bogatu muzičku zaostavštinu. Njegov rad nije prošao nezapaženo, te je bio odlikovan brojnim priznanjima tokom svoje karijere. Dobitnik je Ordena rada sa zlatnim vencem, kao i Ordena Zasluge za narod sa srebrnim zracima. Osvojio je i Zlatni beočug grada Beograda, nagradu za životno delo RTV Srbije, kao i nagradu za životno delo na džez festivalu „Nišvil“. Takođe, bio je i dobitnik Oktobarske nagrade grada Beograda, što svedoči o njegovoj važnosti u muzičkom svetu.
Pored muzičkih dostignuća, Simić je bio i pisac. Objavio je knjige „Susreti i sećanja“ (2005), „Veselo putovanje“ (2007) i „Sentimentalno putovanje“ (2011). Ove knjige su deo njegove bogate ostavštine i pružaju uvid u njegov život i rad. Njegova sposobnost da deli svoja iskustva i sećanja kroz pisanu reč dodatno je obogatila kulturnu scenu Srbije.
Simić je ostavio dubok trag u muzičkom društvu, a njegovo ime će se pamtiti kao simbol strasti prema muzici i njenom razvoju. Njegovi doprinosi će inspirisati buduće generacije muzičara, a njegov rad će ostati deo muzičke istorije Srbije. Mnogi njegovi saradnici i prijatelji ističu njegovu posvećenost muzici, kao i njegovu sposobnost da inspiriše i motiviše one oko sebe.
Na kraju, Vojislav Bubiša Simić je bio ne samo talentovan muzičar, već i istinski umetnik čija je strast prema muzici oblikovala njegov život i rad. Njegova smrt ostavlja prazninu u muzičkoj zajednici, ali njegovo nasleđe će živeti dalje kroz muziku koju je stvorio i inspiraciju koju je pružio svima koji su ga poznavali.
