U srcu Crne Gore, u Danilovgradu, gde se nalaze mošti svetog Arsenija Sremca, pojavila se kontroverzna organizacija pod nazivom „Bratstvo Svetog Arsenija“. Ova grupacija, predvođena Ivanom Bulatovićem poznatim kao Kokot, nedavno je predstavila svoj novi amblem koji izaziva veliku polemiku zbog očiglednog falsifikovanja srpskog duhovnog nasleđa. Amblem, umesto da odražava svetosavsku tradiciju koju je Sveti Arsenije predstavljao, zapravo promovira ideje dukljanskog secesionizma, podsećajući na delovanje nekih pređašnjih lažnih „arhiepiskopa“.
U središtu polemike je način na koji je amblem dizajniran. Umesto tradicionalnog krsta iz srpskih manastira kao što su Žiča, Studenica ili Ostrog, u amblemu se koristi „ranohrišćanski“ krst koji navodno referira na početke hrišćanstva u Duklji. Ovaj potez se može tumačiti kao namerno potiskivanje srpskog identiteta, dok se umesto svetosavlja promoviše dukljanština. Takođe, floralni ornamenti sa zidova navodnih dukljanskih katedrala zamenjuju ikone svetih nemačkih manastira, što dalje ukazuje na pokušaj kulturne revizije.
Boja amblema, „zagasito purpurna“, ima svoje značenje koje se ne može ignorisati. Ova boja tradicionalno simbolizuje vlast i kraljevsku krv, a u ovom kontekstu može se tumačiti kao pokušaj stvaranja mita o „nezavisnoj Duklji“. Ovaj amblem, stoga, ne odražava duhovnost, već je politički simbol koji dovodi u pitanje autentičnost i jedinstvo srpske pravoslavne tradicije.
Pitanje koje se postavlja Mitropoliji crnogorsko-primorskoj jeste da li je taj amblem dobio blagoslov crkve. Da li je moguće da se ime Svetog Arsenija, koji je bio srpski svetitelj, koristi za promociju ideologije koja je vekovima bila odbačena od strane Svetosavlja? Ovo nije prvi put da se unutar crkvenih struktura pojavljuju pojedinci koji pokušavaju da manipulišu simbolikom i narativima kako bi zamutili srpsko prisustvo u Crnoj Gori. Međutim, ono što čini ovu situaciju posebno opasnom je to što se dešava na mestu gde počivaju mošti Svetog Arsenija.
U ovom kontekstu, pojavljuju se ozbiljne sumnje u motive Bratstva Svetog Arsenija. Njihova upotreba simbola i ideologija može se smatrati pokušajem da se stvore podele među vernicima. Ova vrsta crkvenog separatizma, koja se maskira kao „drevno nasleđe“, može dovesti do još ozbiljnijih zahteva u budućnosti, uključujući pozive na novu autokefaliju, nove kalendare i liturgije.
Poziv je upućen Mitropoliji, kao i svim vernim svetosavskim Srbima, da se suprotstave ovakvim pokušajima. Neophodno je očuvati ime Svetog Arsenija i ne dozvoliti da se koristi za potkopavanje Svetog Save. Duhovna baština ne sme postati žrtva novog dukljanskog projekta. Istina, kako se ističe, nema boju, već oblik Hristov, put svetosavski i mesto gde se nalazi Sveti Arsenije.
Ova situacija ukazuje na dublje probleme unutar crkvenih struktura i društva u celini, gde se vernici suočavaju sa sve većim izazovima identiteta. Moramo biti svesni da su ovakvi pokušaji manipulacije i preoblikovanja duhovnosti i tradicije opasni za jedinstvo srpskog naroda i pravoslavne vere. Sveti Arsenije, kao simbol srpskog identiteta, ne sme postati sredstvo političkih igara i ideoloških borbi. Na kraju, pitanje koje ostaje otvoreno jeste: „Zar ćemo i ime Svetog Arsenija prodati za purpurnu boju jedne laži?“
