LONDON – Lekari su tokom kliničkih ispitivanja došli do novih naučnih otkrića o lečenju takotsubo kardiomiopatije, poznate i kao sindrom slomljenog srca. Ovo je prvo kliničko ispitivanje ovog tipa na svetu, posvećeno razumevanju i lečenju ovog specifičnog zdravstvenog stanja, koje uzrokuje promene u obliku srčanog mišića i njegovo iznenadno slabljenje.
Takotsubo kardiomiopatija obično se javlja kao odgovor na snažan emocionalni ili fizički stres, poput gubitka voljene osobe. Pacijenti sa ovim sindromom često doživljavaju simptome slične srčanom udaru, uključujući bol u grudima i otežano disanje. Takođe, suočavaju se s dvostruko većim rizikom od preranog umiranja u poređenju sa opštom populacijom. Neki od njih mogu razviti srčanu insuficijenciju, što dovodi do simptoma poput umora i smanjenog kapaciteta za fizičku aktivnost. Nažalost, za ovo stanje do sada nije bilo specifičnog leka, što pacijentima čini oporavak još težim.
Nedavna klinička ispitivanja pružila su nadu. Istraživači su otkrili da 12 nedelja prilagođene kognitivno-bihevioralne terapije, kao i programa vežbi za oporavak srca, mogu značajno pomoći pacijentima da se oporave. Ovi programi uključuju fizičke aktivnosti kao što su plivanje, vožnja bicikla i aerobik, što može poboljšati opšte zdravstveno stanje pacijenata.
Doktor Dejvid Gembl sa Medicinskog fakulteta Univerziteta Aberdin istakao je da sindrom takotsubo može imati ozbiljne posledice po srce, koje se možda neće vratiti u normalu. On je naglasio da pacijenti koji su preživeli ovaj sindrom mogu doživeti dugoročne zdravstvene probleme slične onima koji su preživeli srčani udar. Ova saznanja ukazuju na važnost pravovremenog dijagnostikovanja i praćenja pacijenata sa ovim sindromom, kako bi se smanjili potencijalni dugoročni problemi.
Kognitivno-bihevioralna terapija, koja se koristi u ovom kontekstu, fokusira se na promenu negativnih obrazaca mišljenja i ponašanja koji mogu doprineti fizičkom i emocionalnom stresu. U kombinaciji sa redovnim fizičkim aktivnostima, ova terapija može pomoći pacijentima da se oslobode stresa i anksioznosti, što može dodatno poboljšati njihovo srčano zdravlje.
Istraživanje je takođe pokazalo da su pacijenti koji su učestvovali u ovakvim programima vežbanja i terapije imali značajno poboljšanje u kvalitetu života. Ova otkrića su značajna, jer pružaju nove strategije za upravljanje ovim kompleksnim zdravstvenim stanjem.
U svetlu ovih saznanja, važno je da medicinski stručnjaci nastave sa istraživanjem i razvijanjem novih pristupa lečenju takotsubo kardiomiopatije. Takođe, postoji potreba za većim obrazovanjem i svesti o ovom sindromu među lekarima i pacijentima, kako bi se osiguralo pravovremeno prepoznavanje simptoma i adekvatna terapija.
U zaključku, klinička ispitivanja pružaju novu nadu za pacijente sa takotsubo kardiomiopatijom. Kognitivno-bihevioralna terapija i prilagođeni programi vežbanja mogli bi postati ključni elementi u lečenju ovog stanja, čime se povećava kvalitet života i smanjuje rizik od dugoročnih komplikacija. Ova otkrića, ako se nastave razvijati i implementirati u praksi, mogu transformisati pristup lečenju sindroma slomljenog srca i pomoći mnogim pacijentima da se oporave i poboljšaju svoje zdravlje.
