Pre dvadeset godina, Kongres Sjedinjenih Američkih Država zatražio je od NASA-e da identifikuje 90 procenata asteroida u blizini Zemlje koji predstavljaju pretnju našoj planeti. Od tada je postignut znatan napredak u pronalaženju ovih asteroida koji orbitiraju oko Sunca, ali nova istraživanja sugeriraju da bi potrage mogle morati da se prošire. Astronomi su počeli da otkrivaju asteroide koji orbitiraju oko Venere, a koji bi mogli predstavljati potencijalnu opasnost za Zemlju, piše Science Alert.
Istraživači se fokusiraju na otkrivanje koliko takvih asteroida može „ko-orbitalizovati“ oko Venere. Problem leži u tome što se mnogi od ovih objekata mogu skrivati u sjaju Sunca, što otežava njihovo posmatranje. Časopis Astronomy and Astrophysics objavio je istraživanje pod nazivom „Nevidljiva pretnja: procena rizika od sudara koje predstavljaju neotkriveni ko-orbitalni asteroidi Venere“, čiji je glavni autor Valerio Karuba, docent na Univerzitetu Sao Paulo u Brazilu.
Prema istraživanju, trenutno je poznato dvadeset ko-orbitalnih asteroida Venere. Iako njihova orbita štiti ove asteroide od bliskih susreta sa Venerom, to ih ne štiti od mogućih susreta sa Zemljom. Ko-orbitalni asteroidi Venere se smatraju potencijalno opasnim asteroidima (PHA) ukoliko imaju prečnik od oko 140 metara i ako se približavaju na manje od 0,05 astronomske jedinice od orbite Zemlje.
Cilj istraživača je da procene moguću pretnju koju još neotkrivena populacija ko-orbitalnih asteroida Venere može predstavljati za Zemlju. Samo jedan od dvadeset poznatih asteroida ima „orbitalnu ekscentričnost“ ispod 0,38, što ukazuje na to koliko njihova orbita odstupa od savršenog kruga. Asteroidi sa širim orbitama dolaze bliže Zemlji i lakše se otkrivaju, što može dovesti do pristrasnosti u posmatranju.
Jedan od izazova u proceni rizika je nepredvidivost orbita ko-orbitalnih asteroida. Ovi objekti su veoma haotični, sa Ljapunovim vremenom od 150 godina, što znači da se njihova orbita može značajno promeniti u tom periodu. Istraživači su koristili statističku analizu „kloniranih“ asteroida kako bi dobili jasniju sliku o mogućim sudarima sa Zemljom.
Njihovo istraživanje sugeriše da postoji opseg orbita sa ekscentričnošću manjom od 0,38, koji može predstavljati sudarni rizik za Zemlju. Iako su neki od ovih asteroida vidljivi sa Zemlje, detekcija otežava sjaj Sunca, zbog čega se „prozori“ za posmatranje javljaju samo kada su objekti u najbližoj tački Zemlji.
Jedno od rešenja za poboljšanje detekcije ovih opasnih asteroida može biti slanje svemirskog broda u orbitu Venere. Posmatranja iz orbite Venere, okrenute suprotno od Sunca, mogu značajno poboljšati detekciju ovih objekata. Poznato je da postoje asteroidi koji imaju značajnu verovatnoću da udare u Zemlju, a neki su dovoljno veliki da unište čitave gradove. Čak i relativno mali asteroid prečnika od 150 metara može udariti u Zemlju s energijom stotina megatona TNT-a, što je na hiljade puta jače od atomske bombe bačene u Drugom svetskom ratu.
Zbog izazova koje predstavljaju ko-orbitalni asteroidi Venere, istraživači zaključuju da bi posvećena posmatračka kampanja iz svemirske misije blizu Venere mogla biti neophodna za mapiranje i otkrivanje svih još „nevidljivih“ potencijalno opasnih asteroida. Opservatorija „Vera Rubin“ planira da detektuje mnoge asteroide tokom redovnih posmatračkih kampanja, ali pronalaženje ko-orbitalnih asteroida Venere može zahtevati poseban napor.
U zaključku, istraživači naglašavaju važnost daljeg proučavanja ovih asteroida kako bi se procenila njihova pretnja i unapredila detekcija, što bi moglo doprineti zaštiti Zemlje od potencijalnih sudara.
