Pisac Nenad Novak Stefanović nedavno je podelio svoja razmišljanja o Beogradu, ističući njegovu složenost i bogatu istoriju koja se često ne primećuje na prvi pogled. U razgovoru za Tanjug, Stefanović je opisao Beograd kao mesto haotične lepote, na kojem se prepliću različite kulture, religije i istorijski slojevi. „Kad hodam Beogradom, imam utisak da duva neka promaja. Mi smo na vetrometini, ne samo političkoj“, rekao je on.
Ovaj pisac je naglasio da Beograd nije samo grad sa bogatom istorijom, već i mesto koje nosi teške posledice prošlosti. On je podsetio na poznatu polemiku između pisca Stanislava Vinavera i Miroslava Krleže, gde je Vinaver tvrdio da Krleža ne razume duh Beograda. „Suština je u tome da ne voleti Beograd znači ne voleti sam život“, zaključio je Stefanović, naglašavajući da promene i slojevi u istoriji ovog grada doprinose njegovoj jedinstvenosti.
Stefanović se osvrnuo i na svoju knjigu „Vodič kroz ljubavnu istoriju Beograda“, gde je otkrio priču o konaku Kneginje Ljubice, koja je vladala iz ovog konaka u 19. veku. „Potpuno otkriće za mene kako kneginja vlada“, rekao je, dodajući da je kneginja Ljubica bila moćna figura koja je, između ostalog, proterala svog muža kneza Miloša. Ova priča otkriva složenost ženskih figura u srpskoj istoriji, a Stefanović ističe da istorija Beograda nije toliko muška kako se često misli.
U Beogradskoj tvrđavi se nalazi Rimski bunar, koji je izgrađen tokom austrijske uprave. Stefanović je otkrio da je ovaj bunar inspirisan bunarom iz Orvijeta u Italiji. On je naglasio da se bunar u Beogradu ne koristi zbog nemara, dok drugi bunar funkcioniše. Ova razlika, prema njegovim rečima, simbolizuje opštu zapostavljenost istorijskih i kulturnih vrednosti u Beogradu.
Osim toga, Stefanović je govorio o značaju pojedinaca u srpskoj istoriji, kao što je jezuita Bartol Kašić, čiji su radovi iz Beograda veoma zanimljivi. On se trudi da istraži dublje korene Beograda i istakne složenost života u ovom gradu.
U osvrtu na ličnosti iz Beograda, Stefanović je naveo filozofkinju Kseniju Atanasijević, koja je živela van društvenih normi svog vremena. Njena veza sa prijateljicom Ernestinom Stanković izazivala je kontroverze, a Stefanović se osvrnuo na nepravdu prema ženama koje su se odmakle od tradicionalnih uloga.
Pored toga, pisac je spomenuo Anicu Rebac Savić, čiji je tragičan život i smrt ostavio snažan utisak na srpsku kulturu. Njena verovanja u zagrobni život i ljubav prema mužu otkrivaju kompleksnost ljudskih emocija i iskustava.
Stefanović je takođe govorio o prvom srpskom seksologu Aleksandru Kostiću, koji se suočio sa otporom zbog otvorenog pisanja o seksualnosti. Ove teme, prema njegovim rečima, često su bile tabu, a ljubavni život Beograđana bio je skriven u mraku.
U svojoj knjizi „Apis i Aleksandar“, Stefanović istražuje sudbine vojnih i političkih figura, kao što su Dragutin Dimitrijević Apis i kralj Aleksandar Obrenović, koji su imali bliske veze sa Beogradom. Njihova sudbina simbolizuje nemir i konflikte koji su deo istorije grada.
Na kraju, Stefanović je istakao da ništa u Srbiji nije jednostavno i da je važno sagledati stvari iz dublje perspektive. „Mi smo mnogo složeniji i bolji nego što mislimo o sebi“, zaključio je on, naglašavajući značaj očuvanja glasova i priča iz prošlosti u budućim radovima. U pripremi je treći deo njegovog „Vodiča kroz ljubavnu istoriju Beograda“, koji će dodatno istražiti bogatstvo i kompleksnost beogradske istorije.
