U naučnofantastičnim filmovima kao što je „Frankenštajn“, oživljena ljudska tela često se nalaze u neodređenom međuprostoru između života i smrti. Iako se čini kao čista fikcija, nova naučna istraživanja sugerišu da „treće stanje“ postojanja zaista može postojati u biologiji. Ova studija, koju su sproveli naučnici sa Univerziteta Vašington i Nacionalnog medicinskog centra „City of Hope“, otkrila je da ćelije umrlih organizama mogu nastaviti da funkcionišu i razvijaju osobine koje nisu imale dok je organizam bio živ.
Prema ovoj studiji, kada se ćelijama obezbede hranljive materije, kiseonik i odgovarajući biohemijski signali, one mogu da se transformišu u nove višećelijske organizme i pokažu funkcije koje nisu posedovale za života. Ovo bi moglo značiti da bi definicija kliničke smrti mogla biti preispitana, s obzirom na to da se može dogoditi da ćelije umrlih životinja, uključujući ljudske, zaista razvijaju nove sposobnosti.
Autori studije navode da se život i smrt tradicionalno posmatraju kao suprotnosti, ali pojava novih višećelijskih formi života iz ćelija mrtvog organizma sugeriše postojanje „trećeg stanja“ koje prevazilazi ovakve granice. Tokom istraživanja, naučnici su analizirali nedavne studije koje ukazuju na neverovatnu sposobnost ćelija da se reorganizuju i preuzmu nove uloge nakon smrti organizma.
Jedan od fascinantnih primera su „ksenoboti“, višećelijski organizmi stvoreni iz ćelija mrtvih žaba, koje su se pokazale sposobnim da se prilagode laboratorijskom okruženju i spontano formiraju nove strukture. Ovi „živi roboti“ mogu se kretati, prikupljati materijal i čak se samoobnavljati, dok su napravljeni od materijala koji se prirodno obnavlja i ne izaziva štetne posledice po okolinu.
S druge strane, istraživači su otkrili da ljudske ćelije pluća mogu da se organizuju u sićušne višećelijske entitete poznate kao antroboti. Ovi organizmi, koji su ne veći od vrha zarezane olovke, pokazuju izvanredne sposobnosti, uključujući kretanje, samoobnavljanje i podsticanje regeneracije oštećenih nervnih ćelija.
Iako su ovi primeri fascinantni, naučnici se suočavaju sa pitanjem kako tačno ćelije funkcionišu nakon smrti. Jedna od teorija sugeriše da ćelije mogu posjedovati unutrašnje električne „sklopove“ koji se aktiviraju i omogućavaju komunikaciju, rast i pokret. Ova otkrića predstavljaju novo poglavlje u biologiji, otvarajući mogućnosti za korišćenje ljudskih ćelija u „trećem stanju“.
Antroboti bi mogli igrati ključnu ulogu u medicini, jer bi mogli delovati kao prirodne terapije. Na primer, mogli bi se koristiti za otapanje masnih naslaga u arterijama ili uklanjanje viška sluzi kod pacijenata sa cističnom fibrozom. Ovi organizmi su biorazgradivi, bezbedni i ne mogu preživeti van laboratorije, što eliminiše rizik od nekontrolisanog širenja.
Saznanja iz ovih istraživanja imaju potencijal da preoblikuju regenerativnu medicinu, redefinišu pojam smrti i prošire razumevanje fizioloških granica života. Ova otkrića su slična onim koja su proizašla iz proučavanja embriona, koja otkrivaju tajne njegovog razvoja. U svetlu ovih inovacija, naučnici će nastaviti da istražuju kako se ćelije mogu reorganizovati i razviti nove funkcije, a budućnost biologije može doneti neviđene mogućnosti za medicinu i nauku.
