Naučnici su na tragu novoj devetoj planeti Sunčevog sistema, nazvanoj Y, koja se nalazi u Kuiperovom pojasu, prema najnovijoj studiji. Postojanje ove planete sugerišu nagnute orbite nekih udaljenih tela unutar Kuiperovog pojasa, oblasti Sunčevog sistema koja se proteže iza Neptuna.
Kuiperov pojas je region bogat malim telima sastavljenim od leda, a ta tela su pod stalnim uticajem gravitacije velikih planeta. Ova gravitacija može uzrokovati poremećaje u njihovim orbitama, što dovodi do toga da budu privučena ka jednoj od velikih planeta ili da se kreću prema unutrašnjem delu Sunčevog sistema. Naučnici su došli do zaključka da potencijalno postojanje planete Y može objasniti pomerene orbite nekih tela u ovom regionu.
Amir Siraj, vođa studije i astrofizičar sa Univerziteta Prinston, ističe da je jedno od mogućih objašnjenja prisustvo nevidljive planete, verovatno manje od Zemlje, ali veće od Merkura, koja orbitira u dalekom spoljašnjem delu Sunčevog sistema. Ova hipoteza se uklapa u širi kontekst istraživanja planetarnih sistema i njihovih struktura.
Planeta Y je najnovija u seriji hipotetičkih planeta Sunčevog sistema. Prethodno je Pluton bio deveta planeta, ali je njegova klasifikacija promenjena 2006. godine u patuljastu planetu, što je otvorilo prostor za nove teorije o postojanju drugih, neotkrivenih planeta. Ova ideja o postojanju devete planete, kako je nazvana, nije nova. Istraživači poput profesora astronomije sa Kalifornijskog instituta za tehnologiju, Majka Brauna, i njegovog kolege Konstantina Batigina, već su ranije započeli potragu za planetom devet ili Y.
Potraga za ovom planetom postala je tema žučnih debata unutar astronomije. Siraj naglašava uzbudljivost ovih diskusija, koje su podstakle istraživače da nastave sa potragom za novim otkrićima. „Smatram da imamo veliku sreću što živimo u vreme kada bi ova planeta mogla da bude otkrivena“, dodaje on.
U prethodnim istraživanjima, naučnici su identifikovali određene obrasce u orbitama objekata u Kuiperovom pojasu, koji ukazuju na gravitacioni uticaj nepoznatog nebeskog tela. Ovi obrasci su izazvali interesovanje istraživača, jer bi otkriće planete Y moglo promeniti naše razumevanje Sunčevog sistema i njegovih granica.
Kuiperov pojas, kao što je već pomenuto, sadrži brojna mala tela koja su podložna gravitacionim uticajima. Ovi uticaji mogu uzrokovati promene u njihovim putanjama, što može ukazivati na prisustvo većih objekata u prostoru. Ovakvi fenomeni su česti u astronomiji, gde istraživači često koriste indirektne dokaze kako bi došli do novih saznanja o strukturi i dinamici nebeskih tela.
Jedan od izazova u ovoj potrazi je što se Kuiperov pojas nalazi na veoma velikim udaljenostima od Zemlje, što otežava direktno posmatranje i istraživanje objekata unutar njega. Ipak, moderni teleskopi i druge tehnologije omogućavaju astronomima da prate i analiziraju orbite ovih objekata, pružajući dragocene informacije o mogućem postojanju planete Y.
U zaključku, potraga za planetom Y predstavlja uzbudljivu perspektivu u astronomiji, sa potencijalom da proširi naše razumevanje Sunčevog sistema. Dok se naučnici suočavaju s izazovima u istraživanju ovog regiona, njihova predanost i entuzijazam za otkrićem novih nebeskih tela nastavljaju da inspirišu generacije astronoma. Kako tehnologija napreduje, tako će i naše mogućnosti za istraživanje i razumevanje univerzuma rasti. Mnoge misterije ostaju, ali sa svakim novim otkrićem, korak po korak, dolazimo bliže razotkrivanju tajni koje Sunčev sistem skriva.
