U ime građana Kikinde, delegacija ovog grada poklonila je bratskom norveškom gradu Narvik skulpturu „Kikinđanka“ kao znak trajnog i neraskidivog prijateljstva dva naroda, koje je nastalo u teškim okolnostima tokom Drugog svetskog rata. Ova skulptura, izrađena od gline, svedoči o solidarnosti koju je narod Norveške nesebično iskazao tokom ratnih godina prema građanima Kikinde i Banata, koje su nemački fašisti zarobili i odveli u radne logore na sever te zemlje.
Jedinstvena skulptura je izvođena u atelju Centra za likovnu i primenjenu umetnost „Terra“ početkom ove godine, po ideji Marka Markovljeva, vršioca dužnosti direktora Kulturnog centra Kikinda. Autori skulpture su vajari Biljana Popović iz Beograda i Jovan Blat iz Kikinde, a grafičko rešenje potpisuje Vladislav Gajski. Skulptura se sada nalazi u biblioteci grada Narvika, gde je otkrivena pre nekoliko dana na svečanosti kojoj je prisustvovao i Dejan Pudar, zamenik gradonačelnika Kikinde.
Rune Ernst Estergren, zamenik gradonačelnika Narvika, izrazio je duboku zahvalnost za ovaj poklon, nazvavši ga neverovatno velikodušnim gestom koji simbolizuje toplo i trajno prijateljstvo između dve lokalne zajednice. Skulptura „Kikinđanka“ visoka je 2,5 metra i prikazuje devojku u narodnoj nošnji, obučenu u crven prsluk i pregaču, sa suknjom, belom bluzom i svečano rađenom kapom, poznatom kao zlatar, koja ima zlatni vez. Jovan Blat je za „Novosti“ objasnio da je kapa rađena po motivu kape koja se nalazi u kikindskom Narodnom muzeju.
Devojka na skulpturi drži snop zrelog žita, što simbolizuje plodnu banatsku zemlju, koja je vekovima izvor života za ljude tog kraja. Oko njenog vrata nalazi se ogrlica od dukata, a obim skulpture iznosi 90 centimetara, što je širina suknje u najširem delu. Glinena „Kikinđanka“ predstavlja simbol prijateljskih i bratskih veza između dva naroda, koje traju već 80 godina.
Ovo prijateljstvo seže u vreme Drugog svetskog rata, kada su u maju 1942. godine nemački fašisti deportovali 46 Kikinđana u logore u Norveškoj, većina njih završila je u Bejsfordu kod Narvika. Nakon završetka rata, tokom oktobra i novembra 1945. godine, kući su se vratila samo sedmorica. Prijateljstvo između Kikinde i Narvika prvi put je ozvaničeno Deklaracijom o prijateljstvu 1966. godine, a obnovljeno je 2017. godine.
Dejan Pudar je istakao da su mračni događaji iz Drugog svetskog rata, pre svega pomoć koju su stanovnici Narvika pružili Kikinđanima, doprineli stvaranju snažnog prijateljstva i bratstva koje traje do danas. U Kikindi se takođe nalazi spomenik „Kamene ruže“, na kojem su uklesana imena svih interniraca iz Norveške. Ovaj spomenik podignut je 1975. godine radom akademskog vajara Slobodana Kojića, Kikinđanina.
Pored spomenika se od 2019. godine nalazi Park prijateljstva, nazvan po gradu Narvik. Svakog 6. maja, zvaničnici grada, boračkih udruženja i Društva srpsko-norveškog prijateljstva obeležavaju ovaj datum, polažući vence i cveće u čast stradalih sugrađana. Ova tradicija dodatno osnažuje veze između Kikinde i Narvika, podsećajući na zajedničku prošlost i trajnu solidarnost između dva naroda.
Skulptura „Kikinđanka“ i svečana otkrivanja u Norveškoj služe kao podsećanje na važnost prijateljstva, solidarnosti i međusobne podrške, čak i u najtežim vremenima. Ovaj gest nije samo kulturni simbol, već i poruka da se prijateljstvo može izgraditi i očuvati uprkos izazovima kroz istoriju.
