Milan Knežević, predsednik Demokratskog narodnog pokreta (DNP), govorio je na Prvoj televiziji o evropskim integracijama Crne Gore i izrazio svoje mišljenje da je Crna Gora postala „šampion“ u ovom procesu otkako su Srbi ušli u vladu. On je istakao svoj entuzijazam i posvećenost evropskim integracijama, nazivajući sebe „najvećim evrofanatikom“ i naglašavajući da su „svetla Brisela“ sada na dohvat ruke.
Knežević je istakao kako se suočava s preprekama na putu ka EU, za koje krivi Aleksandra Vučića, predsednika Srbije, kao i Budimpeštu. On je izjavio da se izdigao iznad tih „stvari“ i da je odlučio da vodi Crnu Goru ka EU, uprkos tome što mu Milatović i Spajić ne priznaju njegovo vođstvo. Knežević je komentarisao i spekulacije o napetostima sa Francuskom, posebno u kontekstu mogućih prepreka za ulazak Crne Gore u EU, ističući da se često pojavljuju različiti akteri koji pripisuju sebi zasluge za zatvaranje pregovaračkih poglavlja.
Jedna od ključnih tema njegovog izlaganja bila je situacija u Ukrajini. Knežević je izrazio zabrinutost što je Ukrajina proglašena prvim kandidatom za ulazak u EU, što je, kako je rekao, dovelo do pitanje da li je potrebno „ratovati kako bi se bili prepoznati“ u evropskim krugovima. On je dodao da bi u tom slučaju bilo bolje da Crnu Goru „gađaju atomskom bombom“ nego da se odrekne svog identitetskog koda, kao i da ne prizna Kosovo i ne uvede sankcije Rusiji.
Ova izjava, kao i ostale njegove tvrdnje, izazvale su različite reakcije u javnosti. Knežević se često kritikuje zbog svojih radikalnih stavova i načina na koji se obraća političkim protivnicima. Njegov stil komunikacije, koji uključuje provokativne izjave i oštre kritike, često privlači pažnju medija i javnosti.
U političkom kontekstu, Kneževićeva izjava o evropskim integracijama i odnosu prema Ukrajini i Rusiji otkriva dublje tenzije unutar crnogorske političke scene. Pitanje Kosova i odnosi sa Srbijom ostaju ključni izazovi za Crnu Goru dok se nastavlja proces evropskih integracija. Knežević se pozicionira kao glas koji brani crnogorski identitet i odbija da se prikloni pritiscima koji dolaze iz Beograda ili drugih centara moći.
U tom smislu, Knežević se čini odlučnim da zadrži svoj stav o nepriznavanju Kosova i jačanju nacionalnog identiteta Crne Gore, što može dodatno otežati odnose sa susedima, posebno sa Srbijom. Takođe, njegov stav prema Rusiji i sankcijama može biti odraz šireg geopolitičkog konteksta, gde se Crna Gora pokušava pozicionirati kao proevropska država, dok se istovremeno suočava s pritiscima iz raznih pravaca.
U ovom trenutku, Knežević i DNP se suočavaju s izazovima kako da zadrže podršku birača dok se kreću kroz kompleksan politički pejzaž, koji uključuje evropske integracije, odnose sa Srbijom i probleme unutrašnje politike. Njegov entuzijazam za članstvo u EU može privući određeni deo biračkog tela, ali istovremeno, njegovi radikalni stavovi mogu izazvati i protivljenje.
Sve u svemu, Kneževićev istup na Prvoj televiziji osvetljava trenutne političke dinamike u Crnoj Gori i izazove s kojima se suočavaju političke stranke dok teže evropskim integracijama. Kako se situacija razvija, biće zanimljivo pratiti kako će se ove tenzije manifestovati u budućim političkim odlukama i izborima.
